Toen mijn oudste zoon bijna vier werd, voelde ik het al maanden kriebelen. Niet bij hem – hij had er zin in. Nee, bij mij. Je kind naar de basisschool brengen is zo’n mijlpaal die je niet alleen voorbereidt met een rugzakje en gymschoenen, maar vooral ook mentaal. En oh man, wat keek ik hier enorm tegenop.
De overgang: van vrije dagen naar vast strctuur
Wat nou zo fijn is als je kinderen nog niet naar school hoeven, is dat je helemaal zelf tot op zekere hoogte kunt bepalen hoe jouw dag eruit gaat zien. Want je hoeft nog nergens rekening mee te houden! We konden ’s ochtends rustig opstarten, soms pas om half negen of later uit bed. Ontbijten deden we op ons gemak en als het regende, bleven we gewoon een dagje binnen met de knutselspullen en met mooi weer wandelen naar de kinderboerderij. Geen haast, geen klok, geen verplichtingen.
Maar als je kind naar de basisschool gaat, betekent dat een totaal andere dagindeling – eentje waar wij als ouders enorm aan moesten wennen. Opeens moet je om 8.30 uur ergens zijn (het liefst nog eerder) en ’s middags ook weer bij het ophalen. Dan zijn er studiedagen, schooluitjes en kleinere uitstapjes met de klas. Ik vond dat echt pittig. Niet alleen omdat ik ineens op vaste tijden ergens moest zijn (met ons werk erbij was dat in het begin soms een beetje puzzelen), maar ook omdat ik hem ineens zo lang moest missen. Elke dag. Vijf dagen per week. En dat was ik totaal niet gewend.
Emotioneel loslaten: het is ook jouw mijlpaal
Wat niemand me echt had verteld, was dat je kind naar de basisschool brengen ook voor ouders een emotionele achtbaan kan zijn. Natuurlijk had hij vooraf een paar ochtenden mogen wennen. Zijn rugzak stond klaar en zijn broodtrommel gevuld met wat lekkers. Maar wat ik niet had voorzien, was dat ík degene was die moest leren loslaten. De eerste keer dat ik hem achterliet op het schoolplein, voelde ik me verloren. Hoe gaat het nu met hem? Wat zijn ze aan het doen? Zou hij mij ook missen? Maakt hij vriendjes? Met mijn ziel onder de arm liep ik terug naar huis, waarna ik de tranen niet meer kon bedwingen.
Zo bereid je je kind goed voor op de basisschool
Wat ons enorm geholpen heeft, is oefenen met dingen die op school belangrijk zijn. Zoals zelf naar de wc gaan, jas aan- en uittrekken en hem uitleggen wat hij mee naar school kreeg. We lazen boekjes over de basisschool zoals “Mijn eerste schooldag”, wandelden regelmatig langs het schoolgebouw, en hadden het er regelmatig over.
Het is wel enorm belangrijk om je kind te laten merken dat naar de basisschool gaan iets leuks is! Natuurlijk is het in het begin ook spannend, maar door het positief te benaderen, kan je kind leren om het als een avontuur te zien. Hoe spannend ik het zelf ook vond, ik wilde hem vooral vertrouwen en enthousiasme meegeven. En dat werkte: hij ging op dag één met een grote glimlach naar binnen. Ik met tranen – maar dat is een ander verhaal 🙈
Vergeet jezelf niet: zo bereid jij je voor
Als ouder wil je alles goed doen voor je kind, maar juist daarom is het belangrijk om ook jezelf voor te bereiden. Wees in de eerste weken dat je kind naar de basisschool gaat extra lief voor jezelf. Ga wat leuks doen met je andere kind(eren) of spreek af met andere ouders voor herkenning en steun.
Wat ik ook fijn vond: al op tijd beginnen met oefenen in het nieuwe ritme. Dus net even wat eerder opstaan, op tijd aankleden, ontbijten, de deur uit. Zo werd het op de eerste echte schooldag net iets minder chaotisch.
Je kind naar de basisschool: het went, écht waar
Inmiddels zit mijn oudste al in groep 5 en de jongste gaat naar groep 3. En weet je? Het went. De structuur, het schoolplein, het afscheid bij de poort – het wordt allemaal vanzelf normaal. Maar dat mag even duren dus geef jezelf de tijd.
Je kind naar de basisschool brengen is een grote stap. Voor je kind, maar misschien nog wel meer voor jou. Geef jezelf de ruimte om te wennen, te huilen, te lachen en trots te zijn. Want dat ben je. Echt 😊
Geef een reactie